تالار کنسرت والت دیسنی از معروف ترین تالارهای کنسرت در آمریکا می باشد. این تالار در شهر لس آنجلس واقع است.
این تالار در آوریل سال 2003 با 2400نفر گنجایش تکمیل شد و با هزینه ی 274میلیون دلار ، معمار آن هم فرانک گهری بوده است.
پروژه000/ 200 فوت مربعی که ابتدا به عنوان شرکت در مسابقه طراحی شد، اما اکنون عناصر بسیاری از زمان مسابقه توسعه داده
شده اند که از میان آنها میتوان از شکل و فرم سالن اصلی ، حذف یک سالن مخصوص
استراحت و یک هتل نام برد . سالن کنسرت
هم اکنون بنا است که در مرکز منطقه ای ساخته شود که شامل یک بلوک مسکونی ، محوطه ای که عمدتاً اختصاص به باغ داده
شده و نه تنها از داخل ساختمان بلکه از خیابانهای نزدیک هم قابل دسترسی است . در عین حال پانلهای شیشه ای بزرگ امکان
حداکثر دستیابی به امکانات مختلف را می دهد.
طرح فعلی مجموعه شامل سالن کنسرت 2400 نفری است که شکل ظاهری و درون آن یک کشتی بزگ را در ذهن تداعی میکند.
نمایش گرافیکی و معماری داخلی سالن بگونه ای است که عناصر صوتی و تصویری را به خوبی تلفیق نموده . یک دستگاه ارگ در مرکز
منطقه قرار می گیرد و نور طبیعی که از روزنه های سقف و یک پنجره بزرگ در پشت سالن تابیده می شود ، امکان افزایش مدت
زمان کنسرتها را به هنگام روز می دهد
تناوب نور طبیعی و نور مصنوعی به همراه ساختار سالن اجتماعات که از شیشه های مواجی ساخته شده ، حرکتی موسیقی وار را
نشان می دهد که همگی جلوه ای هارمونیک و هماهنگ با محیط شهری اطراف هستند . در عین حال یک پارکینگ شش طبقه با
ظرفیت 2500 اتومبیل در قسمت پائین منطقه ساخته شده که از طریق سه خیابان همجوار قابل دسترسی است تا تماشاچیان
بتوانند از داخل پارکینگ بوسیله یک پلکان برقی به سالن اجتماعات دسترسی پیدا کنند .
به هر حال گهری از هر گونه تکنیک فنی ، گرافیکی و کامپیوتری که امروزه قابل دسترسی است استفاده کرده است تا این تجربیات
مختلف شکل گرفته و بالاترین سطح کیفی حرفه ای را در این رشته به نمایش بگذارد .
ورودی اصلی،در مقابل مرکز فروش موزیک،در گوشه ی مجتمع قرار دارد و از طریق سیستم دو گانه ی راه پله –شیب راه ،حاضرین را به
میدانی کوچک ،در ترازی بالاتر از تراز محوطه، وسپس ،به تالار بزرگ
هدایت می کند.در این جا،ستون ها ،به درختان خمیده ای می مانند که پانل های صفحه های موج دار نمای بیرون را برافراشته
اند.از پایین،پله های برقی ،از طبقه ی ششم زیر زمین برامده اند،
که در مسیر انها، امکانات مورد نیاز برای معرفی اثار هنری و برگزاری نمایشگاه ها فراهم گردیده است.
معماران قرن حاضر،حقیقتا از ایجاد بناهی مجلل تاریخی پرهیز نموده اند رایت(wright )می گفت علاقه ای به بناهای مجلل تاریخی ندارم.
زیرا بنای مجلل هنگامی که باب مبارزه با فرهنگستان باز بود، تکیه گاهی برای رژیم های حراف به شمار می آمد،و بدین وسیله،
همنوایی با روحیه ضعیف طبقه ی مسلطی که ضرورت های واقعی بشر را نادیده می گرفت قلمداد می گردید. اما هنگام تفکر درباره ی
شهر و تمدن در سده های دوازدهم و سیزدهم میلادی چگونه می توان حضور یک نیروی اصیل ، اجتماعی و معنوی را در معرفی آن
جامعه ی زنده ، حس نکرد؟
گهری با آثاری چون تالر والت دیسنی ، گویی بت را شکسته است ، و با ارئه ی معماری دینامیک ،آزاد ، در خلق فضاها و مکانهای
یکپارچه و از نظر روشن بینی درونی ، در مقام مخالفت با حرافی قابل ستایش است .
