پژواک

کاش میشد بچگی ها را نوشت
زندگی را ساده کرد
عشق را تقسیم کرد لای هر گلبرگ گل ، تا به هر کس که کلامی دارد ، جنس نور مهتاب ، بدهی یک شاخه
کاش میشد روز میلاد تو را تکثیر کرد
لای تقویم زمان هر هفته
تا به شوق قدمت ، چلچله ها، صبح پاییز مرا غرق تمنای بهاری سازند
کاش میشد از بلور اشک ها خط پایان جدایی را ساخت
با تولد نو شد و به یمن این روز تا ابد با گل ریحان خندید
هر چه باشی خوب است ، گر پذیرای وجودت باشی
روز میلاد تو باید که مبارک باشد
مثل میلاد گل اندیشه
روی سنگفرش بدون گل ذهن
پیله ات را بگشاء تا بدانی اینجا مقصد پایان نیست
صد تولد باید
تا رسیدن به بلندای بهشت