فراتر از تنهایی
در پس تنهایی من , تنهایی دورتر و دست نیافتنی تری وجود دارد . و سکوت مرا لبریز از فریاد و غوغا می بیند . کسی که ساکن آنجاست , خاموشی مرا تندبادی سهمگین می شمارد , و دلدادگان آن دیار، شیفتگی مرا فریبی بیش نمی دانند . من که هنوز نا آرام و سرگردانم , چگونه بدان جنگل مقدس خواهم رسید ؟ من در پس این خویشتن در بند , خویشتنی آزاده دارم , من که نوباوه ای خوار و زبونم , چگونه خویشتن آزاده ی خویش را بنیاد کنم ؟ جبران خلیل جبران
کسی که ساکن آنجاست , تنهایی مرا بس پر ازدحام می پندارد ؛
و من , که هنوز نا آرام وسرگردانم , چگونه به آن تنهایی مطلق توانم رسید ؟
نغمه های آن دیار , در گوشم طنین افکن است .
و سایه ی تاریک آن , راه را از برابر دیدگانم پنهان میکند .
پس چگونه به سوی آن تنهایی آسمانی راه برم ؟
در پس این دره ها وبلندی ها , جنگل عشق و شیدایی است .
من که هنوز طعم خون در دهان دارم , چگونه آن تنهایی روحانی را درک توانم کرد ؟
که در نظر او , رؤیاهایم " نبردی در تاریکی " است .
آری , پیش از قربانی کردن تمامی خویشتن های در بند خود ,
یا پیش از آن که تمامی مردمان , آزاده و رها گردند ،
من چگونه خویشتن آزاده ی خویش را بنیاد توانم کرد ؟
آری , چگونه برگ هایم به نوازش باد , ترانه ی پر کشیدن توانند سرود ,
بی آنکه ریشه هایم در ژرفای تاریکی زمین , فرو روند ؟
و چگونه عقاب جانم در برابر خورشید بال و پر تواند گشود ,
اگر لانه ای را که به عرق جبین بنا نهاده , برای جوجه ها بر جای ننهد ؟
| [ کلمات کلیدی ] :
