چقدر خوبه آدم یه کم عشق یا حتی خاطره زمینی یک عشق قدیمی تو زندگیش باشه
بعد از فکر، عشق است که می ماند!
یعنی آدمهایی که خیلی اهل تفکرند درسته خیلی باحالند اما بدون یه کم عشق ،
بعد از اینهمه کار روزمره و شب مره و فشار و استرس و نگرانی آینده و زیر آب زنی همکاران و ....
دیگه حالی به آدم میمونه ؟ نه والله !
باور کن تو این بحث احمقانه هم نمیخوام وارد شم که کدام عشق؟؟؟
واسه آدمی که دوستش نداشته اند یا تو زندگیش سعادت دوست داشتن
چیزی یا کسی یا اعتقادی یا تندیسی یا عمارتی یا خاکی یا یادگاریی یا...
نداشته چه فرقی میکنه ؟؟؟
بزرگترین فقر آدمها فکر میکنی چیه ؟؟؟
یه صحنه داره لوک بسون فرانسوی تو فیلم Angel-a که دختره ، مرد اصلی فیلم را که عربه
( یعنی اقلیت در جامعه مدرن فرانسه )
خیلی خجالتی و تو زندگیش بازنده است ، از پشت بغل میکنه
(و هنر حیرت آور بسون اینه که این صحنه را در آینه یک دستشویی عمومی نشان میدهد !
این صحنه را اینجا میتونید تماشا کنید ) بعد بهش میگه
- من را دوست داری؟
- آره
- خب بهم چرا نمیگی ؟
- مرده جون میکنه تا به دختره بگه دوستش داره
- دختر رو میکنه به پسره بهش میگه میدونی چرا نمیتونی بهم از دوست داشتنت حرف بزنی
در حالیکه مطمئنم به خاطر من حاضری جونت را هم بدی؟؟!!
علتش اینه که کسی بهت نگفته دوستت داره و دوست داشتنشون را ازت دریغ کرده اند
و درست به همین علته که نمیتونی چیزی را که دریافت نکرده ای ، به دنیا بازتاب بدی
و چون خودت را دوست داشتنی نیافته ای رفتار آدمی را نشون میدی که همه ازت تنفر داشته باشند.
اما من دوستت دارم!
و راحت بهش این را میگه . چند دقیقه بعد پسر نیز از دوست داشتنش راحت تر حرف میزنه
و معجزه واقعی مانی رخ میدهد که دختر بهش میگه :
آندره ! به خودت نیز بگو که دوستش داری...
داری زیر فشار دوست نداشته شدن توسط حتی خودت ، فرسوده میشی
و آنگاه آندره این کار را میکند و در همان ثانیه اشکی از گوشه چشمش فرو میغلتد.
نوشته دکترشیری
جرج آلن می گوید :
اگر کسی را دوست داری، به او بگو. زیرا قلبها معمولاً با کلماتی که ناگفته می‌مانند، می‌شکنند
| [ کلمات کلیدی ] :
