پژواک

 آری . من می توانم .

کیست که بگوید قهر ساحل و دریا ماندگار است ؟

 من می توانم مگر خواستن توانستن نیست .

من می توانم غروب را با طلوع آشتی دهم .

 کیست که بگوید غروب دلتنگ است و دریا تنها ؟

 من چشمه ام . من می توانم بجوشم .

 من شمعم . می توانم بسوزم .

 من می توانم تا اوج پرواز کنم .

 من می توانم .

 اما به راستی چرا می کوشم تا آن کنم که هیچکس نتواند ؟

 چرا به روزنه های تاریک وجودم پرتوی از معرفت نتابانم

 و کویر قلبم را از زلال آدمیت جرعه ای ننوشانم و سیرابش نگردانم ؟

 من می خواهم خود را پیدا کنم .

 می خواهم تا اوج خود پرواز کنم .

 می خواهم به نظاره غروب نا پاکی ها بنشینم و دوباره طلوع کنم .

 می خواهم آنقدر دریای وجودم را زلال کنم که ستارگان تا سپیده دم هزاران بار برایش چشمک بزند .