دوشنبه 93/10/15
چه کسی میگوید وایبر بد است؟ کی گفته اسکایپ و واتس‌آپ و... ابزارهای بدی است؟ اسکایپ خیلی خوب است، وقتی می‌توانیم با استفاده از آن مادرمان را از فرسنگ‌ها راه دور ببینیم و خنده‌هایش را بشنویم.وایبر خیلی لذت‌بخش است وقتی می‌توانیم با آن عکس کودکان غزه را با دیگران به اشتراک بگذاریم.
به گزارش شریان نیوز ، وایبر خیلی خوب است وقتی می‌توانیم با آن از حال دوست بیمارمان باخبر شویم و به دیدارش برویم.
دیشب مادرم وقتی داشت با واکرش در خانه راه می‌رفت، زمین خورد. اتفاقی که همیشه از آن می‌ترسیدیم؛ سالمندی و تهدید همیشگی زمین خوردن و شکستگی استخوان.
سراسیمه بردیمش بیمارستان، رادیولوژیست‌ها بودند، اما خبری از پزشک ارتوپد آنکال نبود؛ همان درد همیشگی نبود متخصص در روزها و شب‌های تعطیلی. خواهرم با پزشک متخصص ارتوپدی که می‌شناخت تماس گرفت. او که بر خلاف بیشتر پزشکان امروزی، حتما در هر شرایطی پاسُخت را می‌دهد، گفت از عکس رادیولوژی، با موبایل عکسی بگیرید و با وایبر برایم بفرستید.
همین کار را انجام دادیم، پزشک متخصص در چشم برهم زدنی آن را دید و گفت: استخوان ران در محل اتصال به لگن ترک برداشته، اما نیاز به جراحی نیست و در صورت استراحت مطلق طی سه هفته جوش می‌خورد. او حتی از طریق وایبر برای مادرم نسخه نوشت و من و خواهرها و برادرانم را از نگرانی وصف‌ناپذیر رها کرد. برای همین است که می‌گویم وایبر بد نیست.
وایبر و اسکایپ و واتس آپ و فناوری‌هایی از این دست ـ که هر لحظه از راه می‌رسد ـ ابزارهایی است که سبب می‌شود بشر قرن بیست‌و‌یکم حتما از انسان‌های قرون پیشین خوشبخت‌تر باشد که می‌تواند از آنها برای زندگی بهتر استفاده کند.
اما وایبر گاهی بد می‌شود؛ خیلی هم بد. آن هم وقتی است که ما بد می‌شویم.
وایبر وقتی بد می‌شود که ما در آن تغییر چهره می‌دهیم، آن آدم روبه‌راه و آرام و متین و محجوب در خانه و اداره و....؛ به یکباره آدم دیگری می‌شویم. شکلمان عوض می‌شود، بی‌ریخت می‌شویم، نقاب پس می‌زنیم و گمان می‌کنیم با این عکس‌های متفاوت و حرفهای نامانوس و سخیف زیباتر شده‌ایم. انگار پرده از خود واقعی‌مان برداشته‌ایم، غافل از این‌که آدم‌هایی که ما را با این چهره جدید می‌بینند، باورشان نمی‌شود این ما هستیم. حتی خودمان هم گاه باورمان نمی‌شود این ما هستیم که پا روی اخلاق و تعهد و همه آنچه نشان آدمیت ماست، گذاشته‌ایم.
وایبر وقتی بد می‌شود که با آن‌که متاهلیم، دور از چشم شریکمان تمام وقت خود را در وایبر و ... به گپ و گفت و ادبیاتی رکیک با جنس مخالف می‌گذرانیم.
وایبر وقتی بد می‌شود که با استفاده از آن عکس‌های مستهجن به اشتراک می‌گذاریم و ذره‌ای هم شرمنده نمی‌شویم. وایبر وقتی بد می‌شود که مثل کبک سرمان را در برف فرومی‌بریم و گمان می‌کنیم کسی ما را نمی‌بیند. وایبر وقتی بد می‌شود که اخلاق و تعهد را در زندگی فراموش می‌کنیم و به لذت‌های زودگذر و استفاده نادرست از ابزارهای ارتباطی کنونی دل می‌بندیم.
وایبر بد نیست؛ این ما هستیم که بد می‌شویم.
گاه خیلی هم بد.
| [ کلمات کلیدی ] :
